VoIP is in rap tempo de gouden standaard aan het worden voor gespreksafgifte en telefonie, zowel voor bedrijven als voor particulieren, maar er zijn veel termen die daarmee verband houden die maar weinig mensen buiten de sector begrijpen.
Als we het bijvoorbeeld hebben over VoIP-providers, zijn er meerdere afzonderlijke groepen: Tier 1-providers, Tier 2-providers, Tier 3-providers en groothandelaars. Elke laag biedt een duidelijk ander serviceniveau, zelfs als het eindresultaat identiek is aan de gebruiker.
Ondanks dat het een ogenschijnlijk vergelijkbaar product is, is het belangrijk om precies te weten wat je koopt. Dit artikel zal daarom kort de verschillende niveaus van VoIP-providers bespreken en de verschillen daartussen schetsen.
Groothandel VoIP
Geheel verschillend van de 'tiered' carriers zijn VoIP-groothandelaren, zoals IDT. Groothandelaren leveren geen infrastructuur en onderhouden geen netwerken. In plaats daarvan kopen ze grote hoeveelheden 'tijd' op gelaagde netwerkaanbieders, waardoor ze de best mogelijke prijzen kunnen krijgen en een breed scala aan pakketten kunnen samenstellen om aan de behoeften van de klant te voldoen.
Het potentiële nadeel van een groothandel is het gebrek aan directe controle over de infrastructuur waarvan ze afhankelijk zijn, maar ze compenseren dit door routes aan te bieden via veel verschillende providers, waardoor ze ongelooflijk veerkrachtige gespreksafgifte kunnen leveren.
Tier 1-vervoerders
Tier 1-vervoerders zijn de grootste organisaties, doorgaans degenen die substantiële infrastructuur en grote, robuuste netwerken bezitten, exploiteren en controleren. Tier 1-providers worden doorgaans gedefinieerd als providers die zonder extra kosten routering naar elk netwerk op internet kunnen bieden. Ze onderhouden wederzijdse tariefvrije overeenkomsten met alle andere Tier 1-maatschappijen wereldwijd.
Tot de Tier 1-carriers behoren grote bedrijven zoals Liberty Global in het Verenigd Koninkrijk, Tata Communications in India en het Duitse Deutsche Telekom AG. In veel gevallen bieden Tier 1-vervoerders niet rechtstreeks vervoer aan, maar richten zij zich in plaats daarvan op het onderhouden van hun infrastructuur voor gebruik door Tier 2- en 3-vervoerders.
Tier 2-vervoerders
Tier 2-providers omvatten de meeste grotere ISP- en telecomproviders, waaronder Vodafone, Virgin Media en Sprint Communications.
Tier 2-carriers onderhouden hun eigen netwerken op veel kleinere schaal dan Tier 1-carriers. Ze zullen wederkerige peering-overeenkomsten hebben met sommige vervoerders, maar zullen voor een deel of het grootste deel van hun verkeer transit moeten kopen via een Tier 1-vervoerder.
Tier 3-vervoerders
De kleinste en meestal meest gespecialiseerde vervoerders zijn Tier 3-vervoerders. Het zijn meestal geen grootschalige ISP's, maar ze bieden gespecialiseerde connectiviteit – meestal zakelijke dataconnectiviteit en datacenters.
Tier 3-providers kopen IP-transit naar internet bij andere providers en onderhouden alleen de gespecialiseerde netwerken die zij voor zichzelf aanbieden.
Welk niveau van provider u selecteert, zal vrijwel zeker een gevolg zijn van het type dienst dat u nodig heeft: wie op zoek is naar zakelijke dataverbindingen zal meestal terechtkomen bij een Tier 3-provider, en u zult zeker geen Tier 1-breedbandprovider voor thuis vinden. De niveaus zijn geen 'ranglijst', maar eerder een classificatie van de diensten die zij leveren. Voor VoIP kan een groothandel bijvoorbeeld een betere VoIP-service bieden, maar geen internetconnectiviteit.
