Bedrijven wenden zich tot VoIP voor aanzienlijke kostenbesparingen en meer controle over spraakcommunicatie. Maar het toevoegen van IP-gebaseerd bellen aan een bestaand netwerk kan zorgen oproepen over de hoeveelheid bandbreedte die daarvoor nodig is en of de infrastructuur dit wel aankan.
Omdat databestanden, audio, video en meer allemaal vechten om bandbreedte, zullen er ongetwijfeld enkele conflicten ontstaan. U kunt QoS-instellingen gebruiken om de bandbreedtetoewijzing te beheren, maar soms is optimalisatie niet voldoende en moet u meer bandbreedte toevoegen.
Codecs die worden gebruikt door een typische internationale VoIP-groothandelsaanbieder
Het eerste waar u naar moet kijken als u overweegt om over te stappen naar een gerenommeerde VoIP-provider zoals IDT, is hoe de technologie bandbreedte gebruikt. In wezen herformatteert VoIP spraakverkeer in datapakketten. Deze reizen vervolgens op dezelfde manier als andere bestanden over het internet voordat ze op de bestemming weer naar audio worden geconverteerd.
Elk pakket heeft ook overheadinformatie met details over de herkomst en bestemming, waardoor het correct kan worden gerouteerd. Dit staat bekend als een verpakking; er kunnen verschillende lagen wrapperinformatie zijn en elk voegt een kleine hoeveelheid (hoewel slechts een paar bytes) toe aan de pakketgrootte, waardoor er iets meer bandbreedte nodig is.
VoIP-systemen gebruiken codecs om spraak in data om te zetten. Er zijn verschillende codecs en deze bieden een afweging tussen kwaliteit en bandbreedte. Hoe hoger de gewenste gesprekskwaliteit, hoe meer bandbreedte nodig is.
De meest gebruikte VoIP-codecs zijn G.279 en G.711. De G.279-codec gebruikt een compressie-algoritme om de grootte van datapakketten te verkleinen, maar dit gaat ten koste van een iets lagere geluidskwaliteit. G.711 daarentegen heeft geen compressie, maar gebruikt hierdoor wel meer bandbreedte. Een uur ongecomprimeerd verkeer zal waarschijnlijk ongeveer 85 MB bedragen, maar dit wordt 35 MB met G.279-compressie. Dat klinkt niet als een enorm verschil in de wereld van vandaag, waarin we terabyte-opslag als vanzelfsprekend beschouwen, maar als je het elke dag met honderden of duizenden oproepen vermenigvuldigt, komt dit neer op een aanzienlijke last.
Pakketgroottes begrijpen
Hoe groot is een VoIP-datapakket? Deze vraag is lastig te beantwoorden, omdat er meerdere variabelen bij betrokken zijn. We hebben gezien dat elk pakket zowel wrapper-informatie als de oproepgegevens bevat.
De wrappergrootte is over het algemeen constant: 20 bytes voor de IP-header, acht voor de UDP-header (User Datagram Protocol) en minimaal 12 bytes voor de RTP-header (Real-time Transport Protocol). Hieraan worden uiteraard de gegevens zelf toegevoegd, die in grootte kunnen variëren.
We hebben gezien dat de pakketgrootte kan variëren afhankelijk van de gebruikte codec en of er sprake is van compressie. Een grotere pakketgrootte betekent minder wrappers, maar ook hier geldt de wisselwerking dat als een pakket verloren gaat, u een aanzienlijk deel van de oproep kunt verliezen. Kleinere pakketten betekenen meer omhulsels, maar zorgen ervoor dat het systeem toleranter is voor weggevallen pakketten zonder aanzienlijk kwaliteitsverlies.
