Real-time transportprotocol (RTP) is een manier om datapakketten zo te structureren dat ze razendsnel via internet kunnen worden afgeleverd en weer kunnen worden samengevoegd tot een vloeiende stroom die geschikt is voor het op een natuurlijke manier leveren van spraak of multimedia. Zonder een dergelijk protocol zou voice over IP onmogelijk zijn.
De evolutie van VoIP-telefonie
Toen bekabelde terrestrische telefoonsystemen in de jaren tachtig van de negentiende eeuw voor het eerst in gebruik werden genomen, werd elk gesprek gevoerd in de vorm van een continu elektrisch signaal dat zich langs een enkele draad of een reeks draden voortbewoog. Als u Birmingham zou willen bellen in plaats van Londen, zou een telefoniste u fysiek op een andere bedradingsroute aansluiten door een jackplug te herschikken. Deze methode bleef tot de jaren zestig vrijwel onveranderd bestaan.
Telefoongesprekken die hun eigen weg konden vinden via een overbelast telefoonnetwerk, kwamen met de introductie van digitaal geschakelde centrales op basis van de nieuw beschikbare transistors.
Wanneer gegevens via het hedendaagse internet worden gestreamd, worden deze verdeeld in een reeks pakketten en verpakt in instructies die helpen bij het uitvoeren van de vereiste schakelingen. Elk pakket kan vervolgens door knelpunten in het internetverkeer heen wurmen, als de bandbreedte dit toelaat. Hoewel het erg snel is, lijkt het internetverkeer niet veel op het stedelijke wegverkeer – met wachtrijen, rode lichten, kruispunten, eenrichtingsstraten en tolbruggen om te navigeren. Als gevolg hiervan is het onwaarschijnlijk dat pakketten in dezelfde volgorde aankomen als waarin ze zijn verzonden. Daarom wordt elk pakket gemarkeerd met de juiste plaats in de stroom, zodat het bij aankomst opnieuw kan worden samengesteld.
Realtime overdrachtsprotocol
Er zijn verschillende manieren om gegevens in extra informatielagen te plaatsen om te bepalen hoe deze worden gerouteerd, maar het leveren van een realtime ervaring stelt een aantal zeer specifieke vereisten. Als u bijvoorbeeld een uitvoerbaar bestand over het internet verzendt, is de snelheid waarmee het aankomt en weer in elkaar wordt gezet onbelangrijk, maar u kunt geen gegevens kwijtraken. Daarom wordt er voortdurend op fouten gecontroleerd en wordt er vaak gevraagd om pakketten opnieuw te verzenden. (Het File Transfer Protocol is hiervoor ontwikkeld). Bij het verzenden van een gesprek is het daarentegen beter om een ontbrekend pakket te laten vallen dan de levering van de opnieuw samengestelde audio te vertragen. Als zowel audio als video worden gestreamd, moeten er extra waarborgen zijn om ze nauw gesynchroniseerd te houden.
In de praktijk zijn communicatieprotocollen zoals RTP meestal verpakt in talloze andere protocollen, die elk verschillende aspecten regelen van de adressering, het schakelen en de gegevensbescherming (inclusief encryptie) die onderweg nodig zijn. Veel voorkomende voorbeelden zijn IP (internetprotocol), UDP (user datagram protocol) en RTCP (real time control protocol). Deze worden allemaal vaak gebruikt wanneer aanbieders van spraakafgifte, zoals IDT, uw telefoongesprek, videogesprek of faxbericht via internet verbinden.
In combinatie monitoren deze protocollen zelfs de verkeersomstandigheden op het netwerk dat ze passeren, waarbij ze zich aanpassen aan signaalvertragingen en pakketfouten om te voorkomen dat “jitter” of “echo” de kwaliteit van uw VoIP-gesprek of videoconferentie verslechtert. We hebben een lange weg afgelegd sinds de jaren 1880!
